Φίλοι μου, θα ήθελα να καταθέσω κάποιες σκέψεις που με βασανίζουν, σχετικά με τα γεγονότα που ταλανίζουν εσχάτως, τον εργασιακό μας κλάδο, σε συνδυασμό με την αδιαφορία που εκλαμβάνω από την πλειοψηφία των συναδέλφων, όσο αναφορά αυτά τα γεγονότα και με αφορμή, την τελευταία ελλειπή (κατ εμέ) κινητοποίηση των Σωμάτων Ασφαλείας. Βρισκόμαστε μπροστά σε μια άνευ προηγούμενου ηθική και οικονομική εξαθλίωση και
σφυρίζουμε ανέμελα.
ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ Παναγιώτης
Αντιπρόεδος ΕΠΛΣ Νοτιου Πελοποννήσου
Δεν θα θέσω εαυτόν εκτός, όμως πραγματικά με προβληματίζει και με ανησυχεί το γεγονός ότι σε τέτοιες ιστορικές στιγμές παρουσιαζόμαστε άνευροι και άτολμοι, διερωτώμαι γιατί! Τα τελευταία 2 με 3 χρόνια έχουν συντελεστεί τρομερές εργασιακές αλλαγές, έχει βιασθεί άγρια ο οικογενειακός οικονομικός προϋπολογισμός, χάνονται αφειδώς εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Ακούμε καθημερινά για υπέρογκα ποσά που χρωστάμε, βομβαρδιζόμαστε επί 24ώρου βάσης ότι φταίξαμε και θα πληρώσουμε, ποιούς; τους τοκογλύφους, που μας έχουν κατακλέψει ανά τους αιώνες, φτάσαμε στο σημείο ξαφνικά της ανακάλυψης πετρελαίου και φυσικού αερίου στις θάλασσές μας, (κάτι που λίγα χρόνια πριν το θεωρούσαμε σενάριο επιστημονικής φαντασίας) και δεν έχουμε δικαίωμα να το ακουμπήσουμε, φτάσαμε να ακούμε για πωλητήρια σε νησιά μας και μας το πλασάρουν ως το πιο φυσιολογικό πράγμα, μαθαίνουμε για λίστες φοροφυγάδων που βολτάρουν από συρτάρι σε συρτάρι, καθώς βιώνουμε το χέρι της εφορίας στην τσέπη μας στο τέλος κάθε μήνα, επιτελώντας ως νόμιμοι πολίτες το οικονομικό μας χρέος, την ίδια ώρα που κάποιοι επωφελούνται από τα χαράτσια και την ατολμία των κρατούντων να τους φορολογήσουν. Τι να πρωτοαναφέρω...
Κάνω στον εαυτό μου την ερώτηση, τι φταίει επιτέλους και δεν αντιδράς, σε καταντήσανε εξαρτημένο περιμένοντας καρτερικά την δόση σου; γιατί δεν αντιδράς παρά μόνο σκέφτεσαι άντε να περάσουν τα μέτρα να δούμε τι θα γίνει και έπειτα... νέα μέτρα και νέα μέτρα και....
Ειλικρινά με εξαγριώνει ο εαυτός μου, που έχει βολευτεί, που θεωρεί πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα, που έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά και περιμένει βοήθεια άνωθεν, που ανοίγει την τηλεόραση και πιστεύει τους ψεύτες, που αποχαυνώνεται από τις τυποποιημένες απολαύσεις, φραπέ, αραλίκι, κοζάρισμα καμιά ταβέρνα, άντε κανά μπουζούκι, πως θα πάρω ρεπό πως θα την κάνω από τη δουλειά και πέρα βρέχει. Α!! Και μην ξεχάσω να παραστώ και σε καμιά κινητοποίηση για να αυτοαποκαλούμε επαναστάτης και πίσω και τους φάγαμε.
Αμ δε που τους φάγαμε εαυτέ μου, μας φάγανε και δεν πήραμε χαμπάρι!
Θα συνέλθεις όμως εαυτέ μου αυτό είναι σίγουρο, γιατί θα είναι τέτοιο το ηλεκτροσόκ που έρχεται, που θα συνέλθεις θες δεν θες, μόνο που τότε θα είναι αργά... αργά για τα παιδιά σου!!!
ΜΑΡΚΟΠΟΥΛΟΣ Παναγιώτης
Αντιπρόεδος ΕΠΛΣ Νοτιου Πελοποννήσου
Δεν θα θέσω εαυτόν εκτός, όμως πραγματικά με προβληματίζει και με ανησυχεί το γεγονός ότι σε τέτοιες ιστορικές στιγμές παρουσιαζόμαστε άνευροι και άτολμοι, διερωτώμαι γιατί! Τα τελευταία 2 με 3 χρόνια έχουν συντελεστεί τρομερές εργασιακές αλλαγές, έχει βιασθεί άγρια ο οικογενειακός οικονομικός προϋπολογισμός, χάνονται αφειδώς εθνικά κυριαρχικά δικαιώματα.
Ακούμε καθημερινά για υπέρογκα ποσά που χρωστάμε, βομβαρδιζόμαστε επί 24ώρου βάσης ότι φταίξαμε και θα πληρώσουμε, ποιούς; τους τοκογλύφους, που μας έχουν κατακλέψει ανά τους αιώνες, φτάσαμε στο σημείο ξαφνικά της ανακάλυψης πετρελαίου και φυσικού αερίου στις θάλασσές μας, (κάτι που λίγα χρόνια πριν το θεωρούσαμε σενάριο επιστημονικής φαντασίας) και δεν έχουμε δικαίωμα να το ακουμπήσουμε, φτάσαμε να ακούμε για πωλητήρια σε νησιά μας και μας το πλασάρουν ως το πιο φυσιολογικό πράγμα, μαθαίνουμε για λίστες φοροφυγάδων που βολτάρουν από συρτάρι σε συρτάρι, καθώς βιώνουμε το χέρι της εφορίας στην τσέπη μας στο τέλος κάθε μήνα, επιτελώντας ως νόμιμοι πολίτες το οικονομικό μας χρέος, την ίδια ώρα που κάποιοι επωφελούνται από τα χαράτσια και την ατολμία των κρατούντων να τους φορολογήσουν. Τι να πρωτοαναφέρω...
Κάνω στον εαυτό μου την ερώτηση, τι φταίει επιτέλους και δεν αντιδράς, σε καταντήσανε εξαρτημένο περιμένοντας καρτερικά την δόση σου; γιατί δεν αντιδράς παρά μόνο σκέφτεσαι άντε να περάσουν τα μέτρα να δούμε τι θα γίνει και έπειτα... νέα μέτρα και νέα μέτρα και....
Ειλικρινά με εξαγριώνει ο εαυτός μου, που έχει βολευτεί, που θεωρεί πως δεν μπορεί να κάνει τίποτα, που έχει σηκώσει τα χέρια ψηλά και περιμένει βοήθεια άνωθεν, που ανοίγει την τηλεόραση και πιστεύει τους ψεύτες, που αποχαυνώνεται από τις τυποποιημένες απολαύσεις, φραπέ, αραλίκι, κοζάρισμα καμιά ταβέρνα, άντε κανά μπουζούκι, πως θα πάρω ρεπό πως θα την κάνω από τη δουλειά και πέρα βρέχει. Α!! Και μην ξεχάσω να παραστώ και σε καμιά κινητοποίηση για να αυτοαποκαλούμε επαναστάτης και πίσω και τους φάγαμε.
Αμ δε που τους φάγαμε εαυτέ μου, μας φάγανε και δεν πήραμε χαμπάρι!
Θα συνέλθεις όμως εαυτέ μου αυτό είναι σίγουρο, γιατί θα είναι τέτοιο το ηλεκτροσόκ που έρχεται, που θα συνέλθεις θες δεν θες, μόνο που τότε θα είναι αργά... αργά για τα παιδιά σου!!!
